گلودرد ویروسى
بدون اغراق صدها ویروس مى‌توانند باعث بروز آنفلوانزا یا سرماخوردگى شوند و این بیمارى‌ها اغلب با گلودرد همراه است. اگر دچار گرفتگى و آبریزش بینی، عطسه، دردهاى عمومى همراه با گلودرد شدید، احتمالاً ویروس‌ها عامل بیمارى هستند به‌ویژه اگر تب بیمار کمتر از ۱۰۱ درجه فارنهایت (۳/۳۸ درجه سانتى‌گراد) باشد. این عفونت‌ها بسیار مسرى هستند و اغلب تعدادى ازا عضاء خانواده یا جامعه این علائم را نشان مى‌دهند. هنگامى که دستگاه ایمنى بدن شروع به ساختن پادتن‌هاى ضد ویروس مى‌کند بیمار بهبود مى‌یابد.
گلودرد باکتریائى
شایع‌ترین عفونت باکتریائى حلق در اثر گروه خاصى از باکترى‌هاى استرپتوکوک ایجاد و منجر به گلودرد استرپتوکوکى مى‌شود. این عارضه با تب، قرمزى شدید حلق، دردهاى عضلانی، و تورم غدد لنفاوى گردن همراه است. این نوع عفونت باید با آنتى‌بیوتیک‌ها درمان شود زیرا با عوارض مهم و متعددى مثل آسیب دریچه‌هاى قلبى و کلیه‌ها، التهاب لوزه، ذات‌الرّیه، التهاب سینوس، و عفونت گوش همراه است. کشت از حلق معمولاً توسط پزشک انجام مى‌شود زیرا گلودرد استرپتوکوکى همیشه در معاینهٔ تنها مشخص نمى‌شود. به‌علت ماهیت شدیداً مسرى استرپتوکوک برخى از پزشکان هنگام بروز گلودرد استرپتوکوکى در یک فرد همهٔ اعضاء خانواده را درمان مى‌کنند.
التهاب حنجره (لارنژیت)
التهاب حنجره ممکن است منشاء ویروسى و باکتریائى داشته باشد و یا در اثر ضربه ایجاد شود. التهاب حنجرهٔ ویروسى شایع‌تر است. خشونت و تغییر غیرطبیعى صدا که معمولاً با تمایل مداوم به صاف کردن گلو همراه است از عمده‌ترین علامت‌ها هستند. در التهاب حنجرهٔ شدید ویروسى و بسیارى از مواردى باکتریائى آن تب و دردهاى عضلانى نیز ممکن است وجود داشته باشند.درمان خاصى براى التهاب حنجرهٔ ویروسى وجود ندارد. اقدامات محافظه‌کارانه عبارتند از: مسکن‌هاى ضعیف در صورت وجود درد (آسپیرین یا استامینوفن)، استفاده از مرطوب‌کننده‌ها در صورت خشکى هوا، و استراحت دادن به تارهاى صوتی. اگر التهاب حنجره شدید است باید نمونه براى کشت برداشت شود و در صورت یافتن باکترى‌هایى که از نظر پزشکى اهمیت دارند باد آنتى‌بیوتیک تجویز گردد.التهاب حنجرهٔ ناشى از ضربه (مکانیکی) در اثر فشار آوردن به تارهاى صوتى ایجاد مى‌شود. این عارضه در میان خوانندگان و افراد دیگرى که در اثر استفادهٔ بیش از حد از تارهاى صوتى دچار خشونت صدا مى‌شوند، شایع است. به تارهاى صوتى خود استراحت دهید و از صحبت کردن در محیطى که یک صداى زمینه‌اى وجود دارد خوددارى کنید و از تغییر ارتفاع صداى خود پرهیز نمائید. اگر خشونت صدا بیش از یک یا دو هفته ادامه یافت براى رد احتمال وجود پولیپ تارهاى صوتى و یا فلج آن‌ها به پزشک مراجعه کنید.خطرناک‌ترین عفونت حلق، التهاب اپیگلوت (اپیگلوت غضروفى است که در دهانهٔ ورودى حنجره قرار دارد و هنگام بلع از ورود غذا به آن جلوگیرى مى‌کند) حاد خوانده مى‌شود. این عارضه یک عفونت باکتریائى حنجره است. تورم به‌ویژه در کودکان ممکن است راه هوائى را مسدود کند و یک فوریت پزشکى واقعى به‌وجود آورد. هنگامى که فرد مبتلا به گلودرد دچار اشکال در بلع یا تنفس مى‌شود، فوراً او را نزد پزشک یا به یک مرکز فوریت‌ها ببرید.
التهاب لوزه
لوزه‌هاى طرفى حلق و لوزهٔ سوم (بافت لنفاوى در دیوارهٔ خلفى حلق) توده‌هاى کوچکى از غدد لنفاوى هستد که در پشت حلق قرار گرفته‌اند. آن‌ها باکترى‌ها و ویروس‌ها را به دام مى‌اندازند. اگر لوزه‌ها عفونى شوند، پادتن‌هائى مى‌سازند که بقیهٔ قسمت‌هاى بدن را در مقابل تهاجم بعدى محافظت مى‌کنند. با وجود این لزوم این عمل حفاظتى در حدود سن سه سالگى خاتمه مى‌یابد. از این به بعد لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم عملکرد شناخته شدهٔ اندکى دارند، و در برخى افراد مى‌توانند منبع گلودرد عودکننده باشد و حتى باعث اختلال تنفس و بلع شوند. بنابراین علائم التهاب لوزه شبیه آنفلوانزا است و شامل تب، سردرد، دردهاى عضلانی، گلودرد و لرز مى‌گردد.
درمان
در صورت بروز التهاب لوزه پزشک احتمالاً آنتى‌بیوتیک و مسکن (مثل استامینوفن) تجویز خواهد کرد. در گذشته اغلب براى جلوگیرى از عوارض بعدى مثل عفونت‌هاى گوش، تب رماتیسمی، و التهاب لوزهٔ مکرر برداشتن لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم از طریق جراحى انجام مى‌شد. ولى در حال حاضر معتقد هستند که این‌گونه عوارض نسبتاً غیرمعمول هستند و لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم ممکن است عملکردهاى دیگرى مثل جلوگیرى از حساسیت‌ها داشته باشند. عوارض عمل جراحى (خونریزى و مرگ و میر ناشى از بیهوشی) عمل برداشتن لوزه‌ها را به موارد نسبتاً اندکى محدود کرده است. همه در مورد عمل برداشتن لوزه هنگام ایجاد اختلال در تنفس و بلع اتفاق نظر دارند. سایرین لوزه‌بردارى را هنگامى که کودکان دو یا سه بار دچار گلودرد استرپتوکوکى در سال در ۲ تا ۳ سال متوالى شوند، پذیرفته‌اند ولى نظرات مختلف است. هنگام بروز علائم نشانه‌هائى مثل گلودردهاى عودکننده، عفونت‌هاى عودکنندهٔ گوش، تنفس دهانی، خرخر کردن، و اختلال در خواب براى کسب رهنمودهاى لازم به پزشک مراجعه کنید.
سایر علل گلودرد
گلودرد اغلب با تب یونجه همراه است زیرا همان گرده‌ها و مواد حساسیت‌زا که در بینى و چشم‌ها تأثیر مى‌کنند باعث تحریک حلق نیز مى‌شوند. تنفس دهانى گلو را خشک مى‌کند و باعث تحریک مى‌گردد. اگر به تنفس از راه دهان تمایل دارید ممکن است مبتلا به انسداد بینى باشید و باید به پزشک مراجعه کنید. سایر عوامل محرک که ممکن است باعث گلودرد شوند عبارتند از: دود، توتون، و فشار آوردن بیش از حد به تارهاى صوتى (در اثر آواز خواندن، فریاد زدن، یا مطالعه با صداى بلند و به‌مدت طولانی).
یک علت گاه و بیگاه گلودرد صبحگاهى پس زدن اسید معده به مرى و پشت حلق است. مبحث التهاب مرى در اثر پس زدن را مشاهده کنید.
خوددرمانى در گلودرد خفیف
مصرف مایعات غیرالکلى را افزایش دهید: چاى گرم همراه با عسل تسکین‌دهنده است.
در اتاق خواب خود از یک مرطوب‌کننده هوا استفاده کنید (به مبحث سایر اقدامات خوددرمانى در سرماخوردگى مراجعه کنید).
با آب نمک گرم غرغره کنید (یک‌چهارم قاشق چایخورى نمک در یک‌دوم فنجان آب).
قطره‌هاى گلودرد بدن نسخه تسکین‌دهنده هستند.
بزرگسالان از مسکن‌هاى ضعیف مثل استامینوفن و آسپیرین استفاده کنند.
زمان مراجعه به پزشک هنگام گلودرد
هنگامى که گلودرد شدید است، بیش از ۵ تا ۷ روز طول کشیده است و همراه با حساسیت یا تحریک نیست، باید به پزشک مراجعه کنید.
هرکدام از نشانه‌ها و علائم زیر باید شما را به‌ضرورت مراقبت پزشکى آگاه کند.
گلودرد شدید و طولانى.
دشوارى در تنفس.
دشوارى در بلع.
دردهاى مفصلى.
گوش درد.
بثورات جلدى.
تب بالاى ۱۰۱ درجه فارنهایت (۳/۳۸ سانتى‌گراد.
وجود خون در خلط.
گلودردى که به‌طور مکرر عود کند.
برآمدگى در گردن.
خشونت صدا که بیش از دو هفته طول بکشد.
- ۹۸/۰۴/۲۴