شیپوراستاش مجرایی است که از بخش میانی هر گوش به پشت گلو متصل است. شیپوراستاش، مایعاتی را که توسط گوش میانی ساخته می شود، تخلیه می کند. اگر شیپوراستاش بسته شود، مایعات جمع می شوند و به پشت پرده گوش فشار وارد می آورد و یا عفونت گوش به وجود آید.در افراد بزرگسال، درد گوش کمتر به دلیل عفونت گوش است. ممکن است قسمت های دیگری مانند: مفصل گیجگاهی فکی، دندان ها و گلو باعث درد گوش شوند.
فردی که دچار سکته گوش میشود ممکن است با علامت هایی شامل احساس کیپی شدید در یک گوش و بعد از آن نشنیدن صدا است که همراه با یک صدای بوق همراه است و جزو فوریت های پزشکی است، به پزشک مراجعـه کند. بیداری با افت شنوایی، کاهش شنوایی در طی چند روز و تحریفات در درک گفتار، به عنوان افت شنوایی ناگهانی طبقه بندی شده اند. تعاریف کاهش شنوایی بر اساس شدت کم شنوایی، دوره زمانی، معیار های شنوایی شناسی و طیف فرکانس از دست رفته شنوایی است.سکته گوش یک آسیب ناگهانی است که فرد شنوایی خود را به طور کامل یا ناقص از دست میدهد که سلول های مژکدار حلزون گوش به علت کمبود و یا قطع اکسیژن تخریب میشوند. سکته گوش انواع مختلفی دارند و عوامل مختلفی در به وجود آمدن آن نقش دارند که شامل خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به دلیل نامشخصی ضعیف میشود؛ مطالعات نشان داده اند که یک عامل ممکن است اختلالاتی در سیستم ایمنی بدن ایجاد کند و با یک محرک ساده مانند استرس، کم شنوایی یا ناشنوایی ناگهانی پدید آید، همچنین ضربه به گوش، شکسته شدن دیوار صوتی، مصرف برخی داروها مانند آمینوگلیکوزید ها، عفونت های مزمن، عوامل ویروسی (مانند اوریون و تومورها) و اختلالات متابولیکی و هورمونی و مشکلات گردش خون، علل عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس میتوانند در آن نقش دارند و جنسیت به عنوان یک عامل خطر نیست و احتمال ابتلا برای زنان و مردان یکسان است و مردم در همه گروه های سنی هم ممکن است دچار کم شنوایی ناگهانی شوند ولی در کودکان به صورت کمتری گزارش شده است.اگر این افت شنوایی در مدت زمان ۷۲ ساعت و یا چند روز رخ دهد نشان دهنده کم شنوایی ناگهانی است که شکایت اصلی بیمار کم شنوایی هنگام بیدار شدن از خواب که ممکن است همرا با وزوز در گوش باشد، است. که در بیشتر موارد یک گوش دچار میشود ولی موارد دو گوشی هم وجود دارد که هنگام تاریخچه گیری امکان ابتلا به عفونت دستگاه فوقانی مشاهده میشود.
گاهی در حین پرواز هوایی، حین بالا رفتن آسانسورهای پرشتاب، شیرجه زدن و در طی بعضی از بیماریها فرد احساس کیپی در گوش می کند. بر حسب مورد همراه با کیپی گوش علائمی همچون درد گوش، سرگیجه، وزوز، کاهش شنوایی، احساس خارش، تب یا ترشح از گوش نیز وجود دارد.بعضی از حالات کیپی وقتی رخ می دهد که فشار در گوش میانی کمتر یا بیشتر از قشار هوای بیرون گوش است. برای متعادل بودن فشارگوش میانی با فشار اتمسفر، عملکرد طبیعی شیپور استاش ضروری است. لوله یا شیپور استاش فضای گوش میانی را به گلو متصل می کند و فشار در گوش میانی را متعادل فشار در خارج است. هنگامی که فشار نسبت به فشار بیرونی منفی می شود، پرده گوش به داخل کشیده می شود. وقتی فشار مثبت است، پرده گوش به سمت بیرون کشیده می شود. به طور معمول این دریچه بسته می باشد تا از ورود باکتری و ویروس به فضای دهان و بینی و در نهایت ورود آنها به گوش میانی جلو گیری کند. بسته بودن دریچه شیپور استاش از ورود اسید معده به گوش میانی نیز جلوگیری می کند. اما زمانی که اختلاف فشار هوا بین گوش میانی و بینی زیاد باشد این دریچه باز میشود (مثل زمانی که شما در بینی خودتون باد می اندازید). در زمان بلع، صحبت کردن وجویدن هم این دریچه باز می شود. وقتی فشار هوا در دو طرف پرده گوش یکسان نباشد پرده گوش نمی تواند به راحتی به ارتعاش در بیاید و این می تواند منجر به مشکلات موقتی و ناراحتی در گوش بشود. در این حالت فرد ممکن است شکایاتی داشته باشد که به طور معمول عبارتند از: پیچش صدا در گوش، کاهش شنوایی، وزوز گوش، عدم تعادل، درد شدید متناوب، احساس مایع در گوش، درد پایدار (اگر انسداد ناشی از یک عفونت گوشی باشد) . این علائم، که می تواند از چند ساعت تا چند ماه طول بکشد، به طور معمول دائمی نیست و متناوب می باشند و می توانند به طور موقت با بلعیدن، خارش، یا جویدن از بین بروند .وقتی شیپور استاش نتواند باز شود اختلاف فشار بین دو طرف پرده ایجاد می شود که می تواند احساس پری در گوش ایجاد کند.
چنانچه عفونت‌های گوش درمان نشوند، این عفونت‌ها به بخش‌هایی از جمله مغز، مخچه و ناحیه مننژ سرایت می‌کنند.آنچه گوش میانی و گوش داخلی را درگیر می‌کند، بیماریها و عفونت‌هایی همچون عفونت مزمن، عفونت حاد، التهاب عصب تعادلی، تومور عصب شنوایی و ... است.علت برخی از عفونت‌های گوش، بیماری‌های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا است که نکته حائز اهمیت در این شرایط این است که فرد سریع‌تر به پزشک مراجعه و برای درمان این عفونت‌ها اقدام کند تا از پیشرفت بیماری و سرایت به بخش‌هایی مانند مغز و مخچه جلوگیری شود.از آن جهت که پرداختن به بیماریها و عفونت‌های گوش بسیار اهمیت دارد، بنابراین لازم است از علائم و عوارضی که این عفونت‌ها در گوش باقی می‌گذارند، آگاه شوید.عفونت مزمن در گوش میانی موجب کاهش شنوایی میشود که عدم درمان آن موجب میشود عفونت به بخش‌های مغز، مخچه و مننژ سرایت و عوارض دیگری را ایجاد کند. معمولا شایع‌ترین علت ایجاد این عفونت حاد گوش میانی، بیماری‌های ویروسی مانند آنفلوآنزا یا سرماخوردگی است که در این شرایط گوش به شدت دچار درد، تورم و التهاب میشود و معمولا با تب همراه است. به دنبال این عارضه، عصب تعادلی گوش داخلی نیز ملتهب خواهد شد. التهاب عصب تعادلی گوش نیز عوارضی مانند سرگیجه در فرد ایجاد می‌کند. یکی از بیماری‌هایی که گوش را درگیر می‌کند و باید سریع‌تر به آن رسیدگی کرد، بیماری منیر (Menier) است. آنچه که در درمان به موقع عفونت گوش اهمیت دارد جلوگیری از سرایت عفونت به ناحیه مننژ و مغز است. بیماری منیر به دنبال سرایت عفونت گوش به ناحیه مننژ ایجاد میشود. کاهش شنوایی، وز وز گوش و سرگیجه از جمله علائم این بیماری است. رعایت رژیم غذایی کم‌نمک و پرهیز از نوشیدن بیش از حد مایعات غیرضروری مانند دوغ، چای، قهوه و نوشابه توصیه میشود. استعمال سیگار این بیماری را تشدید می‌کند و بنابراین لازم است فرد بیمار در معرض عوامل دودزا و سیگار قرار نگیرد.تومور عصب شنوایی یکی دیگر از ضایعاتی است که با گوش داخلی مرتبط است؛ علائم وجود این تومور با علائم بیماری منیر شباهت دارد. وجود صدا در گوش، کاهش شدید شنوایی و حتی ناشنوایی از عوارض وجود این تومور در گوش داخلی است. عصب شنوایی در مجاورت مخچه قرار دارد و چناچه تومور در این ناحیه بزرگتر شود به مخچه فشار وارد می‌کند. این شرایط تعادل فرد را هدف قرار می دهد و آن را دچار اختلال می‌کند.
آیا گوش‌های‌تان باعث ناراحتی شما میشوند؟ ممکن است دچار عفونت گوش شده باشید یا مشکلی در گوش‌های‌تان داشته باشید که علامتی از یک مشکل دیگر یا حتی یک بیماری جدی باشد.آیا گوش‌های‌تان باعث ناراحتی شما میشوند؟ ممکن است دچار عفونت گوش شده باشید یا مشکلی در گوش‌های‌تان داشته باشید که علامتی از یک مشکل دیگر یا حتی یک بیماری جدی باشد. به هر حال، این ناراحتی می‌تواند تاثیر منفی بر کیفیت زندگی‌تان بگذارد.خیلی از بیماریها ارتباطی با گوش‌های‌مان ندارند اما میتوانند گوش‌ها را آزرده کنند یا تحت تاثیر قرار دهند. مشکل گوش‌‌تان را دست کم نگیرید. مشکل گوش هر چه که هست باید خیلی زود تشخیص داده شده و درمان مناسب انجام شود. در غیر اینصورت می‌تواند منجر به مشکلات حادتری شود.
استخوان رکابی (به انگلیسی: Stapes) استخوانی در گوش میانی انسان و دیگر پستانداران است که در انتقال صدای مرتعش شده به گوش درونی دخالت دارد. استخوان کوچک رکابی شکل یکی از استخوانچه‌های موجود در گوش میانی است. استخوان رکابی ارتعاشات را از استخوان سندانی، که به آن بطور افقی متصل است دریافت می‌کند، و آن را به دریچهٔ بیضی شکل وسطی منتقل می‌کند. استخوان رکابی کوچکترین و سبکترین استخوان بدن انسان است و به خاطر شباهت به رکاب اینطور نامیده شده‌است. اتواسکروزیس شایع‌ترین علت کاهش شنوایی هدایتی است، این بیماری یک بیماری استخوانی است، اغلب این بیماری زمانی رخ میدهد که استخوان رکابی به دریچه بیضی چسبیده و توانایی انتقال صوت را از دست می‌دهدو مهم‌ترین روش درمان این بیماری جراحی است.اندازه استخوان رکابی، با یک سکه ۱۰ سنتی یورو مقایسه شده است.استخوان رکابی سومین و آخرین استخوان از سه استخوانچه موجود در گوش میانی است. استخوان رکابی استخوانی به شکل رکاب بوده و به دریچه بیضی که با رباط حلقوی به آن متصل شده تکیه کرده‌است. قاعده استخوان رکابی به دریچه بیضی و سر آن به استخوانچه سندانی اتصال مفصلی دارد. این اتصالات با پایه‌های خلفی و قدامی متصل شده‌است.استخوان رکابی کوچکترین استخوان بدن انسان است و اندازه آن ۲٫۵×۳ میلی‌متر است که بعد بزرگتر در امتداد سر تا پایه است.
سِندانی (نام علمی: Incus) یکی از استخوانچه‌های سه‌گانهٔ گوش میانی است. این استخوانچه‌ها از نوع متراکم هستند و فاقد حفره مغز استخوان می‌باشند. استخوانچه سندانی در عقب استخوانچه چکشی قرار دارد و دارای یک تنه مکعبی‌شکل، یک زائده بلند و یک زائده کوتاه است. قسمت خلفی استخوانچه چکشی دارای سطح کاو کوچکی است که با سندانی مفصل میشود.
پرده گوش قسمتی از پوست نازکی است که مثل طبل محکم گسترده شده‌است و به اولین استخوانچه چسبیده‌است این استخوان کوچک استخوان چکشی نامیده میشود. استخوان چکشی به وسیله رباط‌های ریزی به استخوان کوچک دیگری چسبیده‌است که به آن سندانی گفته میشود؛ به‌طوری که با حرکت استخوانچه چکشی، استخوانچه سندانی هم همراه آن حرکت خواهد کرد. انتهای دیگر استخوانچه سندانی به تنه کوچکترین استخوان در بدن متصل است که به آن رکابی می‌گویند.حرکت لرزش استخوان سندانی، رکابی را در هنگامی که به داخل و خارج حلزون در سوراخ بیضی حرکت می‌کند به نوسان وامی‌دارد.استخوانچه‌های گوش میانی به وسیله رباط‌ها طوری آویزان شده‌اند که مجموع استخوانچه‌های چکشی و سندانی به صورت یک اهرم واحد عمل خواهند کرد و نقطه اتکای این اهرم تقریباً در لبه پرده صماخ قرار گرفته‌است.
گوش داخلی از دو قسمت به نامهای لابیرنت غشایی استخوانی تشکیل شده است. لابیرنت غشایی متشکل از کیسه‌های پر از مایعی است که در درون حفره‌ای از استخوان تمپورال (لابنریت استخوانی) قرار گرفته‌اند. لابیرنت استخوانی که شامل سه قسمت دهلیز ، کانالهای نیم دایره‌ای و حلزون است. در حلزون قسمتی از لابیرنت غشایی به نام مجرای حلزونی قرار گرفته است. حلزون 2.5 دور به دور محوری از استخوان اسفنجی به نام مدیولوس چرخیده است. حلزون از سه لوله پیچ خورده که کنار هم قرار دارند تشکیل شده است؛ نردبان دهلیزی ، نردبان میانی و نردبان صماخی. نردبان دهلیزی و میانی بوسیله غشاء راینسر و نردبان میانی صماخی بوسیله غشاء قاعده‌ای از یکدیگر جدا شده‌اند.بر روی سطح غشاء قاعده‌ای ساختمانی موسوم به اندام کورتی قرار گرفته که محتوی یک سری سلولهای حساس به تغییرات مکانیکی موسوم به سلولهای مژکدار است. این سلولهای مژکدار اندامهای گیرنده‌ای هستند که در جواب به ارتعاشهای صوتی ایمپالسهای عصبی تولید می‌کنند. دو نوع سلول مژکدار وجود دارد به تعداد 3500 عدد و سه الی چهار ردیف از سلولهای مژکدار خارجی به تعداد 20000 عدد ، قاعده و پهلوهای این سلولها بوسیله تورینه‌ای از انتهای عصب حلزونی احاطه شده‌اند. این فیبرهای عصبی به عقده مارپیچی کورتی که بر روی مودیولوس قرار دارد، می‌روند. عقده مارپیچی به نوبه خود آکسونها را به داخل عصب حلزونی و سپس از طریق آن به سیستم عصبی مرکزی در سطح فوقانی بصل‌النخاع می‌فرستد.
گوش میانی در پشت پرده گوش به طور طبیعی با هوا پر شده است و با پرده گوش در تماس است و در پشت بینی شیپور استاش قرار دارد و این اجازه را می دهد که هوا در داخل و خارج از گوش میانی در جریان باشد.پارگی پرده گوش به طور معمول جدی نمی باشد که اغلب پس از یک مدت ترمیم می شود و بهبود می یابد و هیچ گونه عوارضی ندارد.عوارضی که گاهی اوقات ممکن است رخ دهد از دست دادن قدرت شنوایی و ایجاد عفونت در گوش میانی می باشد. روش هایی جهت بهبود یافتن پرده گوش پاره شده وجود دارد البته در صورتی که خود به خود ترمیم نشده و شما شنوایی خود را از دست داده بودید. باید درمان جراجی را پیگیری نمود.